Το ΕΛΑΜ σε υπαρξιακη κριση μετα την καταδικη της Χρυσης Αυγης

Με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα, διέρχεται και το ΕΛΑΜ υπαρξιακή κρίση. Εκτός από τη νομική υπόσταση του ΕΛΑΜ, τίθεται θέμα «πολιτικής νομιμοποίησης». Για να διατηρηθεί το ΕΛΑΜ ως έχει, χρειάζεται να βρει αντικαταστάτη της Χρυσής Αυγής - έναν άλλον, παρόμοιο πολιτικό σχηματισμό. Γιατί;

Έχει να κάνει με τη συγκρότηση του ΕΛΑΜ ως πολιτικού υποκειμένου. Πρόκειται για ένα υποκείμενο που δεν συγκροτείται αυτόνομα, ούτε επιθυμεί (να στοχεύσει σε) πλήρη αυτονομία ή αυτοπροσδιορισμό. Η αναγνώριση που απολάμβανε από τη Χρυσή Αυγή, καθιστούσε το ΕΛΑΜ ως κεχρισμένο πολιτικό υποκείμενο, κάτι που ήταν απόλυτα αναγκαίο για την συγκρότησή του.

Ο πολιτικός λόγος του ΕΛΑΜ θεμελιώνεται στον αλυτρωτισμό και στη λογική της ιεραρχικής δομής. Η «ένωση» με την Ελλάδα αποτελεί τη βασική επιθυμία του εν λόγω πολιτικού υποκείμενου -καθώς υποτίθεται θα αποτελέσει τη λύτρωση. Η «ένωση» όμως, δεν αφορά σε συγχώνευση δύο ίσων υποκειμένων, αλλά αφορά σε ενσωμάτωση του παράγωγου και υποτελούς ελληνοκυπριακού υποκειμένου στο ανώτερο και αυθεντικό. Αναπαράγεται στις ίδιες τις σχέσεις του ΕΛΑΜ με τη Χρυσή Αυγή, η ρατσιστική δομή της κοσμοθεωρίας τους με την έννοια της φυλετικής καθαρότητας. Η νομιμοποίηση αυτού του υποκειμένου λοιπόν, είναι δοτή και αναγκαστικά προέρχεται από την Ελλάδα η οποία παρέχει τον «υπερβατικό λόγο». Το ΕΛΑΜ χρειάζεται μια ασύμμετρη σχέση για να τεκμηριωθεί, και μέχρι τώρα αυτή η σχέση είχε εδραιωθεί με τη Χρυσή Αυγή.

*Δημοσιευμένο στον Κύκλο Πολιτικής Ανάλυσης ΕΝΑ, Οκτώβριος 2020 [PDF εδώ]